Omdat ik tijdens mijn fotografie de volgende technieken gebruik, zal ik in het kort proberen uit te leggen wat die technieken inhouden. Het zijn geen diepgaande betogen maar meer een uitleg van wat ik er onder versta.
De foto technieken die ik wil bespreken zijn:
- Clairobsuro (Low key)
- High Key
- Glamour
- High Dynamic Range (HDR)
- Candit (Straatfotografie)
- High Key
- Glamour
- High Dynamic Range (HDR)
- Candit (Straatfotografie)
Chiaroscuro (het Italiaanse woord voor licht-donker ).
In de wat oudere schilder kunst wordt het gebruik van sterke contrasten tussen licht en donker vaak gebruikt, meestal gedurfde contrasten om de compositie van het beeld te vormen. Low-key is de fotografische variant op deze kunstvorm.
Low-key is een stijl van belichting in de fotografie. In de traditionele belichting wordt gebruik gemaakt vaneen drie-punts belichting. Drie-punts belichting maakt gebruik van een key light, een invulling licht , en een back light voor verlichting. Low-key belichting maakt vaak gebruik van slechts alleen het key light, eventueel gecontroleerd met een invulling licht of een eenvoudige reflector. Low-key licht accentueert de contouren van een object door het plaatsen van gebieden in de schaduw. Door de schaduw gebieden met een reflector of invul licht te belichten is het contrast te regelen. Low-key belichting heeft een hoge belichting verhouding , bijv. 8:1.
Low-key Fotografie is dus een technieken waarbij je speelt met het licht en donker in een foto. De Low-key foto’s bestaan voornamelijk uit donkere tinten. In het histogram heb je dan ook een piek aan de linker kant. Hiervoor wordt een model of voorwerp voor een donkere achtergrond gezet en wordt er gebruik gemaakt van een minimale belichting. Het is de kunst om juist de donkere partijen wel voldoende detaillering mee te geven. Het is de kunst om de vormen te accentueren door één of meer scherpe lichtrandjes. Ook door gebruik te maken van het verval van het licht, kun je het effect beïnvloeden. Low key-foto’s hebben altijd iets dramatisch en geheimzinnigs. Vooral met het licht van opzij ontstaat een zekere spanning.
High Key
High key fotografie is een foto met veel licht en met weinig contrast. Deze fototechniek is helder, heeft weinig tot geen schaduwen en leveren positieve, vrolijke en luchtige beelden op. De tegenpool van high key belichting is low key fotografie, deze vorm van fotografie is donker, geheimzinnig en contrastrijk.
Een aanname over deze techniek die vaak naar voren komt is dat een high key foto een overbelichte foto zou zijn. Dit is niet juist! Het is een bewuste keuze om je foto zo te nemen t.o.v. een overbelichte foto welke gewoon overbelicht is.
Doordat het verschil tussen bewust kiezen en overbelichting dicht bij elkaar ligt wordt er bij een high key foto vaak gebruik gemaakt van gefilterd licht om schaduwen te voorkomen en de tonen licht te houden. Als je een histogram van een dergelijke foto bekijkt zie je dat deze rechts de meeste data heeft. Aan deze zijde zit namelijk het gebied met hooglichten.
Het is gemakkelijk om een high key foto in een studio te maken waar je een witte achtergrond en gericht licht tot je beschikking hebt om de schaduwen op de achtergrond te bestrijden en het onderwerp correct te verlichten.
Zorg voor veel licht (het liefst natuurlijke lichtbronnen) en gebruik de flitsers correct. Richt 1 flitser op de achtergrond zodat je deze mooi wit kan gaan uitlichten met bijvoorbeeld een permanent licht en plaats een tweede flitser gericht naar het onderwerp. Bij voorkeur plaats je deze tweede flitser naast jezelf en op een hoek van 45 graden van het onderwerp. Zorg dat het model/onderwerp goed uitgelicht is en niet dat hij/haar/het volledig wegvalt in het licht. Of nog erger, dat het licht weerkaatst doordat het onderwerp overbelicht is. Creëer voldoende afstand tussen het onderwerp en de achtergrond. Hiermee voorkom je dat het onderwerp teveel weg gaat vallen in de achtergrond.
Wat je hiervoor nodig hebt is het volgende: het liefst minimaal twee reportage of studioflitsers, witte of lichtgekleurde achtergrond, veel natuurlijk licht waarin het onderwerp staat en een reflectiescherm om het licht te leiden. Lichte tinten zijn overigens gemakkelijk high key te krijgen, omdat die van zichzelf al veel licht reflecteren. Wel kan het zijn dat je een paar schaduwen krijgt maar deze mogen het gevoel van vluchtigheid in de foto niet aantasten.
Glamour
Glamour fotografie is het fotograferen van een model met de nadruk op de sexualiteit en allure van het model. Alles in de omgeving van het model, waaronder kleding, meubilair en gebruiksvoorwerpen is van ondergeschikt belang.
Door een combinatie van make-up, lichtbeheersing, airbrush technieken en computerbewerking wordt een beeld van het model gecreëerd dat fysiek zo aantrekkelijk mogelijk is.
Omdat allure een belangrijke voorwaarde is wordt het resultaat nooit plat of goedkoop. Maar het model bepaalt vooraf hoever ze gaat.
Meestal wordt met professionele modellen gewerkt, maar door de opkomst van boudoir fotografie werken fotografen steeds vaker met “modellen-voor- één-dag”.
De foto’s waren van oudsher bestemd voor de commerciële markt van mannenbladen, kalenders en posters, maar we zien steeds vaker dat shoots een persoonlijk karakter krijgen en uitsluitend voor privégebruik zijn bedoeld.
Ook zien we veel vermenging met andere fotografische disciplines als productfotografie (cosmetica en parfum), fashionfotografie (lingerie, bad- en bruidsmode) en bruidsfotografie (boudoir).
De bekendste glamour foto die ooit is gemaakt is die van Marylin Monroe hieronder.
High Dynamic Range (HDR)
Met het intrede van de digitale fotografie is ook de beeldbewerkingsoftware in een stroomversnelling geraakt. Eén van de meest recente ontwikkelingen is de High Dynamic Range (HDR) software, waarmee verschillend belichte foto’s van een bepaalde voorstelling kunnen worden samengevoegd tot een HDR (High Dynamic Range ofwel hoog dynamisch bereik) afbeelding. Bij HDR-fotografie wordt een beeld geproduceerd met een breder toonbereik dat groter is dan haalbaar is met één opname.
Bij het fotograferen van contrast rijke voorstellingen, zoals tegenlicht opnamen, zonsondergangen en het klassieke voorbeeld van de kerk met glas in lood ramen, vertoont het eind resultaat donkere en lichte delen die resp. onder- en overbelicht zijn. Met de HDR techniek is dit probleem voor een groot deel op te lossen. De problemen bij het maken van foto’s van contrast rijke voorstellingen hebben alles te maken met het dynamisch bereik van de foto camera.
In de wereld om ons heen hebben we te maken met een groot bereik van licht intensiteiten. Aan de ene kant van schaal hebben we de absentie van licht en aan de andere kant het rechtstreekse licht van de zon. Als camera’s dit volledige bereik zouden kunnen verwerken, zouden we ons niet meer bezig hoeven te houden met belichting. Alle mogelijke licht intensiteiten zouden dan zonder enig probleem door de camera kunnen worden verwerkt en onder- en overbelichte foto’s zouden dan tot het verleden behoren.
Hoe maak je een HDR foto
Stap 1.
We beginnen met het maken van minimaal drie op statief genomen opnamens. Voor iedere opname wordt het zelfde diafragma, maar verschillende sluitertijden gebruikt (bijvoorbeeld: één optimaal belicht, één onderbelicht- en één overbelicht). Vaak wordt er gekozen voor resp. ¼ x optimale sluitertijd (-2 stops onderbelichting), de optimale sluitertijd en 4x de optimale sluitertijd (+2 stops overbelichting). Omdat bij het maken van een HDR afbeelding de ruis wordt versterkt kan het beste met een lage ISO waarde worden gewerkt (bijvoorbeeld 100).
Stap 2.
De opnamens worden sofwarematig gecombineerd tot een HDR foto met een 32 bits per kanaal. De software gebruikt voor de lichte delen van de foto het onderbelichte plaatje, voor de donkere delen het overbelichte plaatje en voor het midden gedeelte het juist belichte plaatje. De in de plaatjes opgeslagen meta-data, zoals diafragma en sluitertijd instellingen, worden hierbij gebruikt om de foto’s naar belichting te rangschikken en vervolgens samen te voegen. Omdat het diafragma de scherptediepte van een foto beïnvloed en we bij HDR fotografie wat betreft scherptediepte de zelfde foto’s willen maken kan alleen de sluitertijd worden veranderd. 1 stop komt dan overeen met een verdubbeling (overbelichten) of halvering (onderbelichten) van de sluitertijd.
Stap 3.
Daar een HDR plaatje niet op het beeldscherm kan worden getoond en ook niet kan worden afgedrukt, moet het weer naar een 8 bits/kanaal worden omgezet zonder dat er detail verloren gaat. Dit proces wordt “toning” genoemd en kan op verschillende manieren. De meest gangbare (en spectaculaire) omzetting is gebaseerd op de manier hoe ons oog naar de wereld kijkt. Als wij om ons heen kijken zorgt de pupil (diafragma van het oog) reflex dat de belichting van ons netvlies altijd optimaal is. Zitten we in een kerk met glas in lood ramen dan zal voor ons oog, de ramen even goed belicht zijn als het interieur van de kerk. Onze ogen scannen namelijk de kerk af en zullen voor ieder onderdeel een andere belichting kiezen. Onze hersenen zorgen dan vervolgens voor het totaal plaatje. Dit locaal berekenen van de belichtingen wordt gebruikt om HDR afbeeldingen zonder noemenswaardig verlies van detail
Candit
“
Straatfotografie is een fotografiegenre waarbij mensen op publieke plaatsen zoals straten, parken of metrostations gefotografeerd worden zonder dat ze zich daar bewust van zijn. Het is een kunstzinnige vorm in plaats van geposeerde foto’s meer natuurlijke foto’s oplevert. Straatfotografie is verwant aan documentaire en journalistieke fotografie, met dit verschil dat niet de inhoud, maar de kunst van het fotograferen primair staat. Een straatfotograaf werkt ook niet in opdracht en gaat als een vrijbuiter op jacht naar een unieke foto die op het intuïtief juiste moment wordt genomen. Primaire doel is expressief een subjectieve indruk geven van de ervaring van het dagelijkse leven in een stad.
Straatfotografen werken typisch met lichtsterke, compacte fototoestellen die minder opvallen dan spiegelreflexcamera’s met luidruchtig opklappende spiegels en grote objectieven. Hoewel het geen vaste regel is, wordt bij deze vorm van fotografie vooral in zwart-wit gewerkt, met zowel digitale als analoge toestellen. Ook de keuze voor het type objectief dat wordt gebruikt varieert nogal; een straatfotograaf geeft gewoonlijk de voorkeur aan een objectief met een brandpuntsafstand van 50 mm of kleiner.
In veel landen bestaan wetten die de privacy van mensen beschermen, waardoor het zonder toestemming fotograferen van iemand strafbaar kan zijn, zelfs indien dit gebeurt in publieke ruimtes en plaatsen. Wie zelf deze vorm van fotografie wil beoefenen doet er dus goed aan om zich te informeren over het portretrecht.
